سیدمصطفی خمینی، فرزند رهبر انقلاب بود، اما آقازاده نبود
تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۴۱۷۳۰
به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، آیتالله سید مصطفی خمینی اول آبانماه سال ۱۳۵۶ در حالی که فقط ۴۷ سال داشت به شهادت رسید و با شهادتش روند انقلاب ملت ایران شدت گرفت. به مناسبت چهل و چهارمین سالگرد شهادت این مجتهد شهید به بیان برخی ویژگیهای اخلاقی و علمی او میپردازیم:
آقا مصطفی خمینی در کنار امام (ره) در ورود به شهر نجف در سال ۱۳۴۴
او آقازاده نبود
حضرت آیتالله خامنهای درباره شخصیت جامعالاطراف آقامصطفی میفرماید: بنده ایشان را به عنوان یک چهره برجسته حوزه علمیه قم از سالها قبل میشناختم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آقا مصطفی در کنار امام (ره) و برادرش مرحوم سیداحمد در دهه ۳۰
توصیف حاج احمد از برادرش: تو آن طرف جوی و ما این طرف
مرحوم حجتالاسلام سید احمد خمینی نیز این گونه از برادرش میگوید: آنچه که من در برادرم دیدم و آن را در کمتر کسی یافتم، صراحت لهجه ایشان بود. به این معنا که حاج آقا مصطفی (ره) در مسائل اسلامی به هیچوجه با کسی تعارف نداشت و خیلی صریح صحبت میکرد. مثلاً در طول مبارزات ١۶ ـ ١۵ ساله امام (ره) از سال ١٣۴٢ کسی را اگر میدید که زمانی رفیقش بوده و از راه راست منحرف شده و با دستگاه همکاری میکند یا سکوت کرده است، صریحاً به او میگفتند من دیگر نمیتوانم با تو باشم، تو آن طرف جوی و ما این طرف.(۲)
برتریهایی که حاج آقای مصطفی داشت
همچنین آیتالله محمدمهدی شبزندهدار از اساتید اخلاق بیان میکند: منتها چیزی که در مورد حاج آقا مصطفی در مورد ولایت فقیه نسبت به سابقین هست، اصلاً ایشان مسأله ولایت فقیه را امر نظری نمیداند، میگوید: بدیهی است. امر واضح و ضروری است. هرکسی اسلام را ببیند و تشریعات اسلام را در جهات مختلف توجه کند این جزم را پیدا میکند که این اسلام بدون حکومت نمیشود.
آقامصطفی در کنار امام (ره) در یکی از جشنهای آزادی امام از حبس در سال ۱۳۴۳
وقتی حاج مصطفی واقعه ۱۵ خرداد ۴۲ را مدیریت کرد
شاید مدیریت و راهبری سید مصطفی در واقعه ۱۵ خردادماه سال ۱۳۴۲ را بتوان یکی از مهمترین روزهای مبارزاتی این فرزند خلف امام دانست. چرا که این مجتهد شهید در آن زمان پس از دستگیری امام خمینی (ره) با حضور در صحن حرم حضرت معصومه (س) و گردآمدن مبارزان در کنارش، کار بزرگ و شجاعانهای انجام داد و توانست حرکت مردم را هدایت کند. با این وجود، روایت مکتوب سید مصطفی درباره آنچه در شهر مقدس قم در ۱۵ خردادماه سال ۱۳۴۲ گذشته است، میتواند به خوبی این بعد شخصیتی او را نمایان سازد: اینجانب به فراز منبر رفتم. روز عجیبی بود، روزی بسیار شگفتانگیز بود، هر مردی انگار بهترین عزیز خود را از دست داده بود، هر زنی گویی بهترین جوان ناکام خود را در شعله آتش میدید. نمیتوانم بگویم که چه روزی بود. تمام دکاکین بسته، مردم گرسنه، هوای گرم تابستان، چنان جمعیت در هم فشرده شدند که من فکر کردم الآن ممکن است چند صد نفر تلف شوند. از این رو جمعیت را به خارج صحن سوق دادم که از جهتی از خطر نجات پیدا کنند و از جهتی بر اُبهت قضیه افزوده شود و بلکه دست ظالم کوتاه شود. غافل از آنکه قوای مسلح در نزدیکی قم در کمین جمعیت است. (۳)
امام بینهایت آقا مصطفی را دوست داشت
منابع:
۱ـ بیانات مقام معظم رهبری اول آبان ماه سال ۱۳۶۸؛ یادها و یادمانها.
۲ـ مصاحبه مرحوم حجتالاسلام سیداحمد خمینی ۲۶ مهرماه سال ۱۳۵۹،یادها و یادمانها.
۳ـ فصلنامه تخصصی پانزده خرداد، ش۵۵، بهار۱۳۹۷.
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: سید مصطفی خمینی امام خمینی 15 خرداد مصطفی خمینی آقا مصطفی حاج آقا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۴۱۷۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا می شناسیدش؟
آیت الله سید مهدی امام جمارانی، و تو چه دانی او کیست؟
عالمی فرهیخته و دانا
سیدی جلیل و فروتن
جلوه ای از خلق خوش محمدی
با سابقه ای طولانی در خدمتگزاری برای عامه مردم
مورد احترام همه جناح ها
میزبان امام خمینی (ره)
کسی که خانه شخصی خود را در جماران برای سکونت امام خمینی در اختیار قرار داد
خانه ای که قبل از انقلاب مأمن انقلابیون بود
و حسینیه ای را که جد او بانی اش بود محل ملاقات های عمومی امام خمینی کرد.
با این همه سوابق نسل جدید او را نمی شناسد و حق دارد
چون بیش از پانزده سال است در صدا و سیما نه نامی از او برده می شود و نه تصویری
ضد انقلاب هم که از او خوشش نمی آید تا او را معرفی کند
پس جوان بیست ساله ایرانی از کجا او را شناخته باشد؟
چه می گویم، اصلا در این روزگار چه نیازی به شناخت چنین افرادی هست؟
امثال پناهیان و صدیقی کافی هستند تا شب و روز، شام و سحر، جمعه و غیر جمعه همه شبکه های صدا و سیما دربست در اختیار آنان باشد تا هرگونه اراده می کنند راجع به پیامبر و اسلام و امام زمان سخن بگویند و دین پاک و خالص مردم را دستکاری کنند.
زمانه عجیبی است، سید مهدی امام جمارانی که از باب « اهل البیت ادری بما فی البیت» صدها خاطره شنیدنی و آموزنده از مصاحبت با امام خمینی در سینه دارد باید سکوت کند و مردم نباید در مناسبتها و سالگردهای رحلت امام و یا پیروزی انقلاب راجع به شخصیت و دیدگاه های امام از او بشنوند. بلکه شخصیت امام خمینی را در صدا و سیما از زبان کسانی باید آموخت که در تمام عمرحتی یک جلسه با امام همصحبت نبوده اند. چرا؟ پاسخ روشن است، تا امام را آن گونه معرفی کنند که در مسیر تحقق اهداف شان مفید و کارساز باشد و برای نسلی که باید برای اهداف خاص تربیت شوند کاربرد داشته باشد. امامی خشن، گوشت تلخ، وجودش پر از خشم مقدس نسبت به ملتهای جهان حتی به مردم خودش.
ولی امام جمارانی که از نزدیک شاهد رفتار و سیره امام بوده روایتهایی کاملا متفاوت دارد. یک بار ایشان برای ما نقل می کرد در ملاقاتهای پاریس یک روز دختر خانمی حدود بیست ساله با روسری و لباسی که نوعا ما اینگونه افراد را بد حجاب می نامیم از میان جمع برخاست و دو سؤال و تقاضا کرد. اول اینکه مشخص فرمایید مقصودتان از حجاب چیست؟ پاسخ امام خمینی یک جمله کوتاه بود فرمود همین که شما دارید. تقاضای دوم این بود که من مایلم با شما ازدواج کنم. با این سؤال عجیب توجه حاضران به چهره امام جلب شد که به عنوان یک مرجع تقلید و رهبر یک انقلاب بزرگ چه برخوردی خواهد داشت. امام با خنده ملیحی فرمودند پس خانم چی (امام همسرشان را همیشه با کلمه«خانم» خطاب می کردند) آن دختر بیست ساله گفت من در خدمت خانم خواهم بود. امام در میان خنده حضار فرمودند نه، ولی من دعا می کنم که یک همسر خوب و مورد پسند نصیبتان شود.
رفتار امام خمینی، بنیانگذار انقلاب اسلامی کجا و برخوردهای کسانی که امروز به نام اسلام و انقلاب و امام و شهیدان با مردم دارند کجا!
آری بیان اینگونه وقایع از سیره امام خمینی، از نگاه فرهنگی حاکم بر جامعه امروز، بدآموزی دارد و نباید مطرح شود.
اما چند روز پیش سعادت یار شد و به همراه دو تن از دوستان شفیق به زیارت آقای امام جمارانی نایل شدم.
محضرش شیرین و جذاب و سخنانش مثل همیشه دلنشین و سودمند بود
حسرت خوردم چرا باید جامعه از چنین شخصیتهایی محروم باشد
چرا نزدیکترین یاران امام باید یا محصور، یا محبوس، یا ممنوع التصویر و یا منزوی باشند؟
بگذریم، اگر خداوند توفیقی را بر این قلم عنایت کند زوایای ناشناخته ای را از راز انزوای یاران نزدیک امام خواهد نوشت. والسلام
محمدعلی خسروی